We hebben een gecontroleerde 200 km lange snelwegronde gereden om drie populaire rijassistentiesystemen te vergelijken: Tesla Autopilot (Model 3), Hyundai Highway Driving Assist 2 (Ioniq 5) en Ford BlueCruise 1.3 (Mustang Mach-E). We hebben vooral gekeken naar hoe soepel ze de rijbaan centreren, hoe goed ze de handen aan het stuur detecteren en de reacties bij in- en uitvoegen.
Testauto's en systemen: 2024 Tesla Model 3 RWD op 18-inch all-seasonbanden met Autopilot (camera-only “Vision” stack, koppelgebaseerde handdetectie, interieurcamera actief voor aandachtmonitoring); 2024 Hyundai Ioniq 5 AWD met HDA 2 (mono-camera + 77 GHz front radar, dode-hoek radars, koppelgebaseerde handdetectie plus aandacht waarschuwing); 2024 Ford Mustang Mach-E Premium met BlueCruise 1.3 (frontcamera + langafstand radar, IR camera voor bestuurdermonitoring voor handsfree rijden in gemapte Blue Zones). Alle drie maakten gebruik van de actuele publieke software op de testdag. De route bestond uit 85% beperkt toegankelijke gescheiden snelweg (gemapte Blue Zone voor Ford), 15% op- en afritten/werkzones. Omgevingstemperatuur 19°C, droog, lichte zijwind.
Snelheid ingesteld op een aangegeven 115 km/u (110 km/u limiet) met actieve cruisecontrol. De wegmarkeringen varieerden van verse thermoplast tot vervaagde verf; het verkeer varieerde van vrij vloeiend tot gematigd, met 12 opzettelijke invoegen vanuit aangrenzende rijstroken en frequente uitgangen. Stabiliteit bij het centreren in de rijstrook: Ford was de meest ontspannen, hield een constante positie in het midden van de rijstrook met minimale micro-correcties; de stuurinput voelde laagfrequent en natuurlijk aan, en het volgde soepel door bochten zonder het “zaag”-gevoel dat je bij zwakkere systemen ervaart. Hyundai was bijna net zo kalm; het hield een consistente offset met slechts een lichte neiging bij sterke hellingen, en het ging netjes om met rijstrook splitsingen.
Tesla voelde het meest “druk” aan—precies maar met frequente kleine correcties op rechte stukken en een lichte wiebel in verbrede rijstroken of nabij op- en afritten. Geen van de systemen pingpongde, maar de Mach-E had de minste laterale schommelingen in het stuur. Handdetectie en bestuurdermonitoring: Tesla vertrouwt nog steeds voornamelijk op het koppel van het stuur; met een ontspannen grip zagen we waarschuwingen na 20–30 seconden op rechte stukken en eerder in bochten, soms met een verkeerde interpretatie van een stevige maar neutrale grip. De cabinecamera houdt de blik in de gaten, maar het verlengde de waarschuwingstijden niet significant in onze auto.
Hyundai accepteerde een lichte, continue grip en was het minst opdringerig; zachte koppel via de vingertoppen reset de waarschuwingen betrouwbaar, en het tolereerde korte herpositionering van de handen. Ford’s BlueCruise stond echt handsfree rijden toe op de gemapte gedeelten; zolang de blik naar voren bleef gericht, kon het minutenlang zonder tussenkomst rijden. Het afwijken van de blik langer dan ongeveer 3–5 seconden veroorzaakte oplopende waarschuwingen, en buiten de Blue Zones ging het terug naar conventioneel rijstrookcentreren met standaard stuur aanraken waarschuwingen. Invoegen/uitvoegen gedrag: Ford maakte indruk met anticiperende reacties; het detecteerde signalen voor merges vroeg en remde soepel af met een vertraging van 0.7–1.0 m/s², zelden meer dan 0.15 g, en hervatte de snelheid geleidelijk nadat de invoegende auto stabiliseerde.
Hyundai reageerde iets eerder dan Tesla en met zachte, lineaire remkracht (ongeveer 0.8–1.2 m/s²), waardoor schokken van het hoofd werden vermeden. Tesla leek langer te wachten en remde dan assertiever (pieken nabij 1.5–1.8 m/s² bij onze hardste ingeleide invoegactie), wat abrupt aanvoelde voor passagiers maar de afstand goed onder controle hield. Bij uitgangen gaf Tesla het gaspedaal het snelst weer vol gas, wat een merkbare duw creëerde; Ford deed dit vloeiender; Hyundai zat er tussenin. Phantom vertragingen: één kleine lift van Tesla onder een bovenliggend bord, geen voor Ford/Hyundai op deze route.
Al met al: Voor de soepelste rijstrookcentrering en de meest natuurlijke verkeersafhandeling gaat Ford BlueCruise 1.3 aan de leiding—vooral als je waarde hecht aan handsfree rijden in gemapte zones. Hyundai HDA 2 is een goede tweede, met een lage frequentie van waarschuwingen en een verfijnde, vertrouwenwekkende controle. Tesla Autopilot blijft precies en capabel maar voelt mechanischer aan in het rijstrookhouden en is abrupt rond invoegingen, en de koppelgebaseerde handdetectie kan kieskeurig zijn op lange rechte stukken. Frequent gebruikende snelweggebruikers die rust willen, zouden Ford (waar Blue Zones hun routes dekken) of Hyundai moeten kiezen; bestuurders die de voorkeur geven aan striktere afstandscontrole en het niet erg vinden om af en toe brusque te zijn, zullen misschien tevreden zijn met Tesla.
