We hebben een week doorgebracht met de vernieuwde 2024 Model 3 Long Range om te kijken hoe het premium 17‑speakersysteem presteert op de belangrijkste momenten: bij een constante snelheid van 100 km/h. Met behulp van gekalibreerde SPL-metingen en gecontroleerde luistertracks, hebben we het beeld, de tonale balans en de mate waarin de cabine het weggeluid dempt, beoordeeld.
Testauto: 2024 Tesla Model 3 Long Range (dual-motor, 18-inch wielen), premium audio, alle EQ neutraal, meeslepende verwerking uitgeschakeld tenzij anders aangegeven. Banden op fabrieksdruk, HVAC op laag, ramen dicht. Instrumenten: geijkte USB-meetmicrofoon op het linkeroor van de bestuurder, Class 1 SPL-meter bij de hoofdsteun, 1/3-octaaf RTA. Testloop: vlakke snelweg, omgeving 19°C, lichte wind.
Muziekreferenties omvatten mono-vocalen en imaging tracks, plus goed opgenomen akoestische, pop- en orkestrale nummers. Basisgeluid bij een echte 100 km/u gemeten op 66–68 dB(A) op glad asfalt, oplopend naar 70–71 dB(A) op ruw steenslag. Spectrale analyse toont een brede piek van 80–200 Hz (banden/structuur-overdracht) met kleine windbijdragen boven 1,5 kHz. Het evenwichtige spectrum van de cabine en de relatief lage piek-tov-gemiddelde variatie helpen het audiosysteem, maar inhoud rond 125–160 Hz is het meest gevoelig voor masking op ruigere oppervlakken.
De staging en imaging zijn uitstekend voor een fabrieksopstelling. Met meeslepende verwerking uitgeschakeld, vergrendelt een mono-vocal mooi in het midden, net iets boven dashboardhoogte, met stabiele fantoomafbeeldingen, zelfs bij het draaien van het stuur. De breedte van het podium strekt zich net voorbij de A-stijlen; diepte is gematigd. Het inschakelen van meeslepende verwerking tot ongeveer 30–40% vergroot de breedte en ambiance zonder het centrum te vervagen; boven de 60% vervaagt de achterwaartse bias transiënten en trekt de beelden onnatuurlijk omhoog.
Achterpassagiers melden een samenhangende invulling zonder duidelijke lokalisatie. Frequentie-evenwicht bij 75 dB(A) roze-ruis referentie (positie bestuurder) is over het algemeen neutraal met een milde “glimlach” contour. RTA toont een sterke basuitbreiding tot in het midden van de 30 Hz, +2–3 dB rond 50–63 Hz, wat gewicht toevoegt zonder te boomen. Lage mids zijn schoon; een lichte dip van ~1–2 dB rond 1,6–2,5 kHz verzacht de aanwezigheid bij sommige vocalen een beetje.
De hoge tonen zijn soepel met een zachte lift rond 8–10 kHz die lucht toevoegt zonder sibilance. De kickdrumdefinitie blijft strak; dubbele-basslijnen zijn gemakkelijk te volgen. Weggeluid masking bij 100 km/u: spraak en microdetail blijven verstaanbaar wanneer het programmavolume minstens 10–12 dB boven de cabinegeluidsvloer ligt. Praktisch gezien is dat gemiddeld 76–80 dB(A) voor podcasts en 78–82 dB(A) voor breed-dynamische muziek op ruw asfalt.
De 125–160 Hz wegpiek kan baritonfundamentals en lage reverb-tails verdoezelen; een kleine aanpassing van de EQ in de auto van -1 dB in de bas en +1 dB in het boven-mid/aanwezigheidsgebied herstelt de helderheid zonder ruwheid. Meeslepende verwerking op ~35% helpt ook bij de perceptie van ruimte zonder dat extra volume nodig is. Over het geheel genomen is het systeem van de Model 3 toonaangevend bij snelwegsnelheden: breed, goed verankerd podium, uitgebreide bas met controle, en een soepele hoge frequentie die samenhangend blijft bij hogere SPL's. Stel meeslepende verwerking in op 30–40%, trim bas naar -1 dB en treble naar +1 dB, en streef naar een gemiddelde van 78 dB(A) voor muziek op typische snelwegen.
Alleen op ruwe oppervlakken vraagt de 125–160 Hz wegenergie om hogere niveaus. Voor dagelijks woon-werkverkeer en lange ritten biedt het een verfijnde, vermoeidheidsvrije luisterervaring met minimale compromissen.
