Een week met de 2024 Honda Accord Hybrid Sport-L op onze hobbelige testbaan gaf ons de kans om ons te richten op de secundaire vering, de impact van de wielen en het geluidsniveau van de ophangingen, met achtereenvolgende ritten over verschillende ondergronden.
Testauto: 2024 Accord Hybrid Sport-L (204 pk/247 lb-ft tweemotorige 2.0L hybride, MacPherson-vering vooraan/multi-link achteraan), gewicht ongeveer 1.590 kg, wielbasis van 283,4 cm. De banden waren 235/40R19 op 19x8,5-inch velgen, ingesteld op 2,4 bar koud. We hebben onze 19 kilometer lange route van gerepareerde stadsstraten, hobbelige asfalt, grove chipseal en beton met frequente uitzetvoegen gereden. De omgevingstemperaturen varieerden van 16 tot 22 °C, met twee inzittenden en ongeveer 23 kg in de kofferbak.
De data omvatte geluidsniveaus in de cabine en kwalitatieve NVH-notities bij 32-120 km/u. De secundaire vering over een gebroken weg is gecontroleerd maar aan de strakke kant met het 19-inch pakket. Bij 40-56 km/u over nauwkeurig geplaatste oneffenheden zakt de carrosserie na ongeveer één cyclus na de primaire impact; er is minimale zweef en verticale bewegingen zijn klein in amplitude. De rebounddemping voelt goed afgesteld aan, waardoor het schommelen dat we opmerken in zachter afgestelde sedans wordt voorkomen, maar de auto kan wel wat onrustig aanvoelen op scherpe randen.
Snelheidsdrempels genomen bij 32 km/u zorgden voor een nette compressie/rebound zonder naschokken; bij 48 km/u is er een korte secundaire verticale tik voelbaar door de zitting. De schok van de wielen is gematigd. Vierkante putten (3,8-5,1 cm diep) bij 29-32 km/u zorgen voor een ferme “doffe” klap in plaats van een scherpe “knak,” en de impact is zo afgerond dat je niet schrikt. De schud van de stuurkolom is minimaal, en de structuur voelt stijf aan met beperkte beweging van de carrosserie.
Echter, de combinatie van laagprofiel 40-series banden en relatief hoge wielmassa zorgt voor een merkbare schok in de cabine bij opeenvolgende klappen, meer via de voorstoelen dan via de vloer. Overschakelen naar 17-inch wielen (we hebben een EX-L getest op 225/50R17) verzacht deze gebeurtenissen aanzienlijk en vermindert de scherpte. Het geluid van de ophangingen is goed ingedamd voor deze klasse. Over gebroken asfalt bij 48-56 km/u registreerden we 68-71 dBA in een steady-state met korte pieken van 73-74 dBA op scherpe randen.
Het dominante geluid is een gedempte demper “thwump” en bandenklap in plaats van metalen gekletter; er was geen geluid van bovenste bevestiging of sway-bar link te horen, zelfs niet wanneer we één kant op oneffen stoepranden manoeuvreerden. Op grof beton bij 112 km/u lag het totale geluidsniveau in de cabine rond de 70-72 dBA, met een toenemend bandenrumble ten opzichte van de klappen van de ophangingen. Over de uitzetvoegen van de snelweg bij 104-120 km/u zijn de primaire impacten hoorbaar maar worden ze snel gedempt, met weinig voor-achter beweging en goede heave controle. Lange golvende onregelmatigheden worden beheerd zonder te duiken, en de auto voorkomt de secundaire bounce die je soms krijgt in zachtere middenklasse sedans.
Laterale stabiliteit over verspringende voegen is kalm; de achterzijde volgt soepel met slechts een doffe dreun op de hardste, vierkante naden. Al met al is de secundaire vering van de Accord Hybrid gedisciplineerd en inspirerend voor vertrouwen, maar de 19-inch setup van de Sport-L ruilt enige soepelheid in voor respons. Als je wegen vol gaten hebt, levert de EX/EX-L op 17s (en banden die aan de onderkant van het aanbevolen bereik worden gehouden) merkbaar zachtere impacten en iets minder ophangingsgeluid. Kopers die de voorkeur geven aan een luxe isolatie zullen misschien meer tevreden zijn met een Camry Hybrid op 17s; degenen die waarde hechten aan carrosseriestabiliteit en stuurprecisie zullen hier blij zijn.
